Rzeczy mniejsze
Układ tekstu według sztuki WILLIAMA LUCE pt. "Piękność z Amherst" oraz wierszy Emily Dickinson w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka.
III premiera monodramu Grupy (I wersja) - 22 września 1991r. podczas 7 Jesiennych Spotkań Teatralnych IV premiera monodramu Grupy (II wersja) - 14 marca 1997r. podczas TRYPTYKU - spotkania ze sztuką WYKONANIE ANNA KOMINIAK Kostium - Bożena Sapiejka Scenariusz i reżyseria - Krzysztof Ryzlak |
Monodram przedstawiał historię życia i twórczości tajemniczej i niedocenianej za życia amerykańskiej poetki Emily Dickinson.
EMILY DICKINSON
Nie wiemy nawet jak wyglądała.
Po największej poetce amerykańskiej pozostała tylko jedyna wiarygodna podobizna: dagerotyp wykonany w 1848 r.
Nawet ci, którzy znali dobrze Emily, nie mieli pojęcia, że napisała aż tyle.
Młodsza siostra Lawinnia odnalazła po jej śmierci kuferek zawierający całą twórczość Emily. Lawinnia zwróciła się z prośbą do przyjaciółki zmarłej siostry, Mabel Loomis Todd o przygotowanie do druku wierszy Emily.
Do tego przedsięwzięcia przyłączył się literat Thomas Wentworh Higgjnson. Wkrótce przyczynili się oni do wydania jej pierwszego tomiku, lecz wiersze w nim zamieszczone poddano licznym korektom.
Dopiero w 1955 r Thomas H. Johnson opublikował oryginalne utwory Emily. W świetle tych wydań okazało się, że ta którą miano za nieśmiałą i sentymentalną panienkę z prowincji, zajmującą się w wolnych chwilach pisaniem wierszy o ptakach i kwiatach, była w rzeczywistości wielką nowatorką, odnowicielką mowy poetyckiej, obdarzoną przy tym umysłem o filozoficznej głębi i nie cofającą się przed niczym w swojej pogoni za wymykającą się prawdą świata.
Emily Dickinson, i jako poetka i jako człowiek w przeszło sto lat po śmierci pozostaje wciąż - mimo urosłej już niebotycznej góry biografii - nieprzeniknioną zagadką. Ze wstępu do tomu poezji E. Dickinson - Stanisław Barańczak
Nie wiemy nawet jak wyglądała.
Po największej poetce amerykańskiej pozostała tylko jedyna wiarygodna podobizna: dagerotyp wykonany w 1848 r.
Nawet ci, którzy znali dobrze Emily, nie mieli pojęcia, że napisała aż tyle.
Młodsza siostra Lawinnia odnalazła po jej śmierci kuferek zawierający całą twórczość Emily. Lawinnia zwróciła się z prośbą do przyjaciółki zmarłej siostry, Mabel Loomis Todd o przygotowanie do druku wierszy Emily.
Do tego przedsięwzięcia przyłączył się literat Thomas Wentworh Higgjnson. Wkrótce przyczynili się oni do wydania jej pierwszego tomiku, lecz wiersze w nim zamieszczone poddano licznym korektom.
Dopiero w 1955 r Thomas H. Johnson opublikował oryginalne utwory Emily. W świetle tych wydań okazało się, że ta którą miano za nieśmiałą i sentymentalną panienkę z prowincji, zajmującą się w wolnych chwilach pisaniem wierszy o ptakach i kwiatach, była w rzeczywistości wielką nowatorką, odnowicielką mowy poetyckiej, obdarzoną przy tym umysłem o filozoficznej głębi i nie cofającą się przed niczym w swojej pogoni za wymykającą się prawdą świata.
Emily Dickinson, i jako poetka i jako człowiek w przeszło sto lat po śmierci pozostaje wciąż - mimo urosłej już niebotycznej góry biografii - nieprzeniknioną zagadką. Ze wstępu do tomu poezji E. Dickinson - Stanisław Barańczak
Emily Dickinson
Urodziła się jako drugie z trójki dzieci Edwarda Dickinsona − zamożnego prawnika, skarbnika Amhert College, kongresmena − i Emily Norcross. Dziadkiem Emily był Samuel Fowler Dickinson, założyciel Amhert College. W domu obowiązywały surowe protestanckie reguły. Do końca życia pozostała niezamężna − opiekowała się domem i rodzicami. Rodzinne miasto Amherst opuszczała tylko kilkakrotnie, by odwiedzić Filadelfię, Waszyngton i dwa razy Boston. Pisać wiersze zaczęła około 30 roku życia. W 1862 wysłała kilka z nich do wydawnictwa Atlantic Monthly, lecz redaktor Thomas Wentworth Higginson odmówił druku ze względu na ich nowatorską formę. Jednakże przez wiele lat korespondował z autorką i doradzał jej w sprawach poezji.
Zdjęcia ze spektaklu
Foto: Jadwiga Rzetelska, archiwum Grupy